एउटा यस्तो यथार्त नेपाली समाज को जाहा शिक्षा को कमि ले गर्दा अाज पनि विभिन्न ठाउँ मा अाफ्नै दिदी बैनि लाई बोक्सि को अारोप मा शारिरिक यातना दिदै अाएको पनि सुदैदै अाएको छ बास्तव मा म यो समाज लाई यो कुरा सोध्न चाहान्छु बोक्सि भन्ने शब्द मानिस को शरिरमा कसरी अायो र तिनै गाँमा धर्म कर्म गर्ने लाई सोध्न चाहान्छु बोक्सि धामि झाक्रि को अन्ध बिस्वास मा कुनै दिन अाफ्नै छोरी बुहारि पर्दा यो समाज मा अरुलाई बोक्सस को संज्ञा दिने ले हाफ्नि छोरी बुहारि लाई पनि त्यहि दृष्टि ले हेर्न सक्ला नि नाई ........... ? यस्तै अझै पनि यस्ता जात भात का कुरा ले नि समाज मा डेरा जमाएकोछ भगवान मा मन्दिर मा खालि खुट्टा जानू पर्छ रे अनि मन्दिर भित्र खुट्टा लागि हाले केही कुरा मा पाप लाग्छ रे मूर्ख समाज अाफ्नै शरीर को अङ्ग मा त भेदभाव देख्ने समाज ले नै छुवाछुद लाई जोगाई राखेको छ भनिन्छ तल्लो जात , बोक्सि , अनि अन्य कुरा के बोक्सि लाई कुट्दा नदुख्ने होर ? के तल्लो जात को शरीर मा कालो रगत बगेको छ र ?
यदि तल्लो जात को शरीर मा कालो रगत दैडेको छ भने अनि म नि मान्छु जात भात , र बोक्सि लाई काट्दा रगत निक्लि दैन भने म नि मान्छु बोक्सि नत्र यो सबै सामाजिक बिकृति हुन यो बिकृति लाई हामी ले जन्मा को हामिले नै अन्त्य गर्न जरुरि छ यो समाज मा शिक्षा को कमि छ तणयहि भएर समाज मा जब सम्म शिक्षाको ज्वती बल्दैन तब सम्म एउटा सुन्दर समाज को निर्माण हुन सम्दैन
अझै पनि कति पए गाँ मा बोक्सि को नाम मा कुटिने गाउँ निकाला गरिने , हलि प्रथा , छुवाछुद ले जरो गाडेको छ यसको अन्त्य का लागि समाज मा शिक्षा को कमि छ मान्छेलाई जात ले हैन उस्ले गरेको सेवा र काम ले चिनिने हो र सम्मान पनि जात भात लाई हैन उस्ले गरेको कार्य गर्ने हो एउटा कपडा सिलाउने दर्जि नहुने हो भने हामिले कपडा लगाउन पाउदैनउ , अर्को सुचिकार नहुने भा जुत्ता , यस्तै सबैको जात अनुसार कार्य छ र हामी हाम्रो नेपाल को राष्ट्य गाल को सयै थुङ्गा फल का हामी एउटै माला नेपाली भने जसरि नै विभिन्न जात का फुल विभिन्न बोट मा फुलेका फुल तर एउटै धागो मा मिलेर गासिएका नेपाली भएर बस्नु पर्छ ,
माहा कवि लक्ष्मि प्रशाद देवकोटा ले भन्नू भाछ
मानिस ठूलो दिल ले हुन्छ जातले हुदैन !!!!
सुदिल न्यैपाने
